Ateş ediyorum, ama zararsızım.

Herkesin sosyalist, komunist ve ateist oldugu bir yerde Tanriya inanmiyorum demenin bir anlami olmuyor degil mi? Su aralar kiminle konussam ya en koyu devrimci, ya en atesli sosyalist, ya da en aktivist inancsiz. Kopya toplumuyuz diyorum inanmiyorsunuz. Ben dahil hepimiz birseylerin kopyasinin kopyasinin kopyasiyiz. Benim farkim bunun farkinda olmam. Farkinda olamayanlar icin gercekten cok uzuluyorum. Ama kendilerine ait olmayan bu dusuncelere sapkinlik derecesinde bagli olmalari da hayranlik uyandirmiyor degil. Dusunsenize! Bu adamlara herseyinizi emanet edebilirsiniz! Varolmayan bir emanete bile boylesine sahip ciktiklarina gore! Hepsi tutturmus bir dunya gorusu, hayat cizgisi diye. YOK oyle birsey - siz guvenin bana. Birileri bizim yerimize dusunuyor - hic yormayin kafanizi. Free olun, pentinizi gosterin. Gerisini bosverin.

(dinle - Womanizer - ustalara saygı .)

3 Aralik:

Yatagimin ustunde dizlerimi gogsume dogru cekip kollarimi da onlarin etrafina dolamis vaziyette sanirim 2 saattir oturuyorum. Bombos bakiyorum oylece. Pinar 93. defa birseye ihtiyacim olup olmadigini soruyor. YOK! Hersey elimin altinda/ Hatta fazlasi. Cikarmam lazim bazilarini belki. Yerlerine baska seyler koymam lazim belki de. Dusunuyorum - dusunuyorum. Ama sonra yarin Milanoya gececegim geliyor aklima. Rahatliyorum. Gitmeden soyle guzel bir kavgayla desarj mi olsam diyorum. Ve elim telefona gidiyor Atilii aramak icin. Ama sonra vazgeciyorum. Huzurlu bir aksam yemegi de yeterli olabilir. Planlarda degisiklik yapmazsam daha iyi. Kalkip kucuk bavulumu cikariyorum. 5 gun kadar kalip geri donucem Londra'ya. Orada yapacagim alis-verisi de dusunursek yanima fazla birseyler almama gerek yok. Vazgecilmez bir iki seyimi koyup gerisini sonra halletmek uzere kapatiyorum bavulu. Sonra da soguk bir dus almaya karar veriyorum. Ama once muzigin sesini sonuna kadar aciyorum - ve iceriden Pinar bagiriyor? "that's my girl!"

Aksam Atildayim. Kendi elleriyle hazirladigi super bir biftek, bol renkli salata ve 1963 bir ev yapimi sarap. (neredeyse hersey 100% el yapimi - ilk gorusmemizdeki gibi) Arkada da hafif fon muzigi var. Saat 8de bulusacaktik sozde ama ben 7de kapisinda oluyorum. Biraz ozledim, biraz da sebepsiz bir acelecilik var bugun uzerimde.  Simsiyah karsiliyor beni - Siyah bir T-shirt, siyah ceket ve siyah jeans. (hepsi Fred Perry) Bende de siyahlar hakim: Siyah deri tayt ve gumus ince bir triko.  Ikimizin uyumuna evindeki renkler de katilmis durumda. Sade dairesinde siyah, beyaz ve sari hakim. Oldukca genis bir salonu cektigi fotograflarla dolu.  Odasinda ise sadece kendi cizimleri ve bir tane de yarim kalmis portre var. Devam ettigini soyluyor ama bir iki noktadan baska ilerleme goremiyorum ben.  (ki farkedebilenlerdenim) Erken geldigim icin yardim ediyorum yemegi hazirlamasina. Ceviz masaya ozenle yerlestiriyor herseyi. Sonra ben duvara yaslanmis onun servisleri hazirlamasini seyrederken bu adamin hayatimda olmasini sevdigimi farkediyorum. Ve gidip elindeki salata tabagini masaya koyuyor, buyuk bir opucuk veriyorum. "Bu da neydi simdi" demiyor o da, belime sarilip eslik ediyor. O kadar siki kavriyor ki hatta, zor nefes alabiliyorum. Elim sirtinda gezinirken - "geri gelmissin seker" diyor.  (bkz. carpik gulumseme veya beyin okuma) Bugun o sevmedigim korumaci-tutuk tavri yok, daha istedigim gibi - daha Atil gibi- daha ben gibi.  Yemege oturuyoruz, "Pinar nasil" diyor - sanki konusacak baska konumuz yokmus gibi. "Iyi, selami vardi" diyorum. Sonra Milanoya gitmemin gerekliligini tartisiyor, bir uygun zamanda yanima gelecegini soyluyor. (ic ses: sanki yine cok zorluyor- 5 dk. onceki haline donse ya)  Sesimi duymuscasina birakiyor bunlari ve daha heyecanli seylerden bahsetmeye basliyor. Icimden artik su Pierre durumunu da soyleyeyim gitsin diyorum. Eski Atil olsa cekinmeden soylerdim- hatta Pierre'in performansini bile tartisabilirdik. Ama su an emin degilim. Erteliyorum bu sebepten. Bu gece daha duzeyli ve sakin bir yemek gecirmeyi planliyorum. Midem " artik kes sunu" diyor ve ben de yemegi birakip sarabimi da alip muzigi degistirmek icin harekete geciyorum. Daha agresif, daha muzip birseyler gerektiriyor su anki ortam zira. Cunku ben birsey soylemesem de Atilin Pierre'den muhabbet acmasi, planlarda degisiklige neden oluyor. Ortama uygun bir sekilde, Killers - Mr. Brightside aciyorum, masaya donup sag kolumu boynuna doluyorum. Sol elimle de onun elini tutuyorum. Ve kulagina fisildiyorum - " Pierre bu isi iyi biliyor, seker"  (genlerimin kolay unutmadigini soylemistim - ve  Point for Lola)