Kisilik bozukluguna inanmiyorum. Neye kime gore bozuk yargisi cok subjektif. Dolayisiyla gecersiz. Soylemisimdir belki ama ben elle tutulabilen gozle gorulebilen 5 duyu organimizla algilanabilen sonuclari-varliklari olan seylerin insaniyim. Dijital fotograf sevmem misal- sevene karsi br tavrim yok gerci. Nasil da tuketiyoruz herseyi safsatalarina girmiycem merak etmeyelim. Sadece soyut algilamada basarisizligimi anlatmaya calisiyorum. Medikal kaniti olmadikca hastaliga inanmayisim basima dert acabilir belki ama malesef boyle. O sebeple basim cok agriyor- yok efendim koluma bir sanci saplandi - vay efendim sebebini bulamiyorlar karin agrisindan oluyorum sizlanmalari pek umrumda olmaz. Buyuyunce unutursunuz.
29 Aralik
Haftaortasi yorgunlugumu sabahin buz gibi havasini seyrelten sicacik kahvemle balkonumda atmaya calisirken kafasi karismis saclari dagilmis haldeyim. Uzerimdeki ekoseli sabahlik beni usutuyor ama kalkip bir sal almaya useniyorum. Aptal basliklarini okuyorum gazetelerin - yine bir sinirleniyorum kendime her sabah belki bu sefer birseyleri anlamlandirabilirim umidini tasidigim icin. Umudunu kaybedenlerden degilim ama yapilcak sey basit : gorme bilme duyma. Hicbir zaman atesli fikir catismalarinin ortasinda kalmadim - oyle bir amacim da yok, her isi bi bilene birakmak lazim, ancak sinir kontrolunde harbiyat yasadigim dogrudur. Neyse ki calan telefonum beni kendime getiriyor. Saat sabahin 10u, ve ben bir persembe gununu evde yalniz gecirenler kervanindaydim bu sefer. Evet - yeni yili da yalniz gecirmeyi planliyorum (ic ses: bunu kendine depresyon sebebi yapan insanlar gordum, hepsi salaktilar) Kendine donus icine bakis donemlerimdeyim yine. Biraz da usengeclik var isin gercegi. Ihtiyaclarim dogrultusunda insanlarla gorusuyorum ve no strings attached ( - hemen belirtiyim ashton kutcher ve natalie portman beni daha fazla hayal kirikligina ugratamazdi - ) bile denilmiycek birlikteliklerim disinda kendi kendimleyim. Arayan kisi de Pinar. (hatirlarsiniz hatunu - su en sevdiklerimden) Dogumgunumde evde oturmakta israrci olup olmadigimi merak ediyor. Evet kesinlikle israrciyim. Gormek istedigim kimse yok bugun kendimden baska. Insanin dogumgununde secici davranma hakki olmali degil mi? Sadece kendi goruntumle basbasa kalip estetik herhangi bir distorsiyon istemiyorum.
Haftaortasi yorgunlugumu sabahin buz gibi havasini seyrelten sicacik kahvemle balkonumda atmaya calisirken kafasi karismis saclari dagilmis haldeyim. Uzerimdeki ekoseli sabahlik beni usutuyor ama kalkip bir sal almaya useniyorum. Aptal basliklarini okuyorum gazetelerin - yine bir sinirleniyorum kendime her sabah belki bu sefer birseyleri anlamlandirabilirim umidini tasidigim icin. Umudunu kaybedenlerden degilim ama yapilcak sey basit : gorme bilme duyma. Hicbir zaman atesli fikir catismalarinin ortasinda kalmadim - oyle bir amacim da yok, her isi bi bilene birakmak lazim, ancak sinir kontrolunde harbiyat yasadigim dogrudur. Neyse ki calan telefonum beni kendime getiriyor. Saat sabahin 10u, ve ben bir persembe gununu evde yalniz gecirenler kervanindaydim bu sefer. Evet - yeni yili da yalniz gecirmeyi planliyorum (ic ses: bunu kendine depresyon sebebi yapan insanlar gordum, hepsi salaktilar) Kendine donus icine bakis donemlerimdeyim yine. Biraz da usengeclik var isin gercegi. Ihtiyaclarim dogrultusunda insanlarla gorusuyorum ve no strings attached ( - hemen belirtiyim ashton kutcher ve natalie portman beni daha fazla hayal kirikligina ugratamazdi - ) bile denilmiycek birlikteliklerim disinda kendi kendimleyim. Arayan kisi de Pinar. (hatirlarsiniz hatunu - su en sevdiklerimden) Dogumgunumde evde oturmakta israrci olup olmadigimi merak ediyor. Evet kesinlikle israrciyim. Gormek istedigim kimse yok bugun kendimden baska. Insanin dogumgununde secici davranma hakki olmali degil mi? Sadece kendi goruntumle basbasa kalip estetik herhangi bir distorsiyon istemiyorum.
"Peki" deyip hafif kirgin kapatiyor telefonu seker sey. Ben de kahvemi tazelemek icin mutfaga yoneliyorum. Masanin ustune oylece attigim birsuru hediyeye bakiyorum, hafif bir gulumseme geciyor yuzumden itiraf etmeliyim. Ama o kadar. Bir bosluk var tanimlanamayan-yamadigim. Bu sefer de koltugumda uzanip biraz kanallari karistiriyorum. Feci. Yuzsuz. Sacma* Gereksiz melodiler de kulagimi tirmalayinca kapatiyorum buyuk ince ekrani. Muzigimi acip bir dus almaya karar veriyorum (bkz. kasabian - green fairy) Ciktigimda telefonumun israrli calislarina maruz kaliyorum. Atil ariyor. (evet yaklasik 4 aydir ayriyiz ama bu ayri kaldigimiz anlamina gelmez) Hadi yine bir itiraf - ilk kutlayanlardan olmadigi icin biraz uzulmus olabilirim. ( pms donemimdeyim ) Telefonu aciyorum: "Seker, kapidayim 20 dk.dir" diyor. Bu sefer de kapiyi aciyorum. Dustaydim tatlim pardon* dememe birakmadan...- birazcik eglenceden zarar gelmez deyip ona ayak uyduruyorum.
Herkese iyi seneler!!
