..
Hic sanmiyorum .)
(baya yakinlarda bir zaman)
Aksamustu kahvemi icmek icin rutine donen yerlerden birinde sigaramla beraber keyif yapiyoruz. Tek basimayim ve bekledigim (madden ve manen) kimse yok. (a.k.a. - EVVET Atildan ayrildim!) Londranin sisli puslu gunlerinden biri, ama hava ilik kategorisine kolaylikla alinabilir. Arkamda oturan hatunun sakiz cigneyisini duyabiliyorum. Aptal kolyesinin singirtilarini da. Nefret etmedim belki ama sinirlerimi onun alehine calistirdigimi soyleyebilirim. Bir insanin durusu olmali- net. Durussuz, goruntusuz ve bi de sakizliysa- ozur dilerim ama yaticak yeri yok.
Telefonum calmaya basladiginda saat 7bucugu 4 geciyor. Konusma asagidaki siklardan biriyle devam edicek
a)Oldugun yerde kal bi kahve de benimle ic
b)Cok acim falancada birseyler atistiralim
c)Ac degilim eve gidelim
d)Bi sekilde goruselim
Tahmin edersiniz ki Atildan ayrilmis olmam yalniz oldugum anlamina gelmez. Ama yalniz olmadigim anlamina hic gelmez. Bedenimi eglendiriyorum, hepsi bu. Ama bu altyazili istekler midemi bulandiriyor. Cok sacma. Atilla ilgili ozledigim en buyuk sey heralde. Net olmasi. Sonuc odakli gitmesi. Dolandirmamasi. Birinin benimle gorusmek icin bahaneye ihtiyaci varsa, bence bu buyuk bi problem. Ve lanet olsun ki, bunu kimse anlamiyor. Pesinden kosulmasi olayini sevmedigimi iddia edemem ama tadinda kalmali. Karsimdakinin altmetnini anlamiyormus gibi yapmak skici. Yorucu. (Bkz. kabak) Neyse ki bunlarla basa cikabiliyorum. Telefondaki sesin isteklerini de sacmalama diyerek erteliyorum. Afallamasina aldirmadan da saat 10da bende olmasini emrediyorum. Manipulatifim, ve lanet olsun ki bunu seviyorum.xoxo .)
