Beynime aykırı olan herşeyi - ona zıt olan ne varsa.. cesurca reddediyorum.

 Bu son 3 gundur yüksek dozda yoğunum. Yeni ofis – düzenlemeler – yeni ilişkiler – yeni müşteriler – yeni kaprisler – düşünceler falan filan. Bunlara ek olarak katılmam gereken davetler – görmem gereken sergiler – tasarlamam gereken afişler.. Kısacası işimle doluyum. Ki severim. Gece 4lere kadar sunumlar hazırladım. Yeni insanlarla tanıştım 87% si erkek ve bunların 65% inin büyük ölçüde gideri var. Bu arada Atıl’da kalmıyorum. Akşamları birlikteyiz ama ben işlerimle boğuşmak için belli saatten sonra kendi (tatildeki kuzenimin:) yerindeyim. Küçük bir dairem var. 3 dar sokağın kesiştiği bir noktaya bakıyor ve alabildiğince yeşil görüyor. Şimdi de onun büyük penceresinin önündeki masada sigaramı yaktım ve düşünüyorum.

23 Kasım

Akşam 8e geliyordu sabah 7.02’de terkettigim daireye geldigimde. O kadar yoğun bir gündü ki kahve ve sigara dışında midem için hiçbirşey yapmadım. Ama şu anda midemi değil SU’yu düşünüyorum. Uzun ve soğuk bir duş alıyorum. Tüm hücrelerim tekrar uyanıyor sanki. Saçlarımı hafifçe havluyla kurulayıp yatağa bırakıyorum kendimi. Sonra da Atıl’ı arıyorum. Birşeyler alıp buraya gelmesini, açlıktan öldüğümü söylüyorum. Kapatıyoruz. Ne giyeceğime karar veriyorum: H&M bluz ve Diesel şort akşam için kafi sanırım. Ve tabii ki yüzük. (Ametist – gümüş – chloé) Saat 9u 13 gece Atıl kapıda oluyor. Enfes bir pizza, bir 1983 Cabarnet Sauvignon ve harika kokusuyla birlikte (Black Code). (Eğer aşık olmak diye birşey varsa o anda olmuş olabilirim.) İçeri geliyor, servisleri hazırlıyoruz birlikte. Sonra günden ordan burdan bahsederek, çoğu şeye yüksek sesle gülerek yemeğimizi yiyoruz. Şaraplarımızı alıp kanepede yayılmışken -  birden, çok alakasız biryerlerden Atıl bana Ali’yi soruyor. Artık yeni sevgili diye hitap edebileceğin adamla eski sevgiliden konuşmak mantıklı mıdır? Bu yeni sezon ceketine eski sezon hırkasını çekiştirmekle aynı mıdır? Ya da daha kısa ve anlamlı bir soru: BUNA NE GEREK VARDIR?

L: Nesini bilmek istiyorsun? – diyorum.

A: Neden ayrıldın? Yani ne değişti de bitti? Ya da ne değişti de başlamıştı?

Bu sorulardan hoşlanmadım. Kokuşmuş peynir gibi midemi bulandırdı.

L: Özel bir sebebi yok, çok büyük bir bağ da yoktu zaten aramızda. Birbirimizi mutlu ettik – artık edemeyeceğimizi anlayınca bitirdik.

Atıl’ın bu tip şeyler soracak bir adam olduğunu hiç düşünmemiştim. Sonuçta onunla birbirimizi        sorgulamadan, anlattırmadan tanıyorduk. Birden, hem de onun da hiç haz etmediği eski sevgili muhabbetini açması.. garip.

A: Biliyorum onu zaten şeker, de. Yani kırılma noktası neydi? Neredeydi ya da?

            Neyin peşindeydi ki bu genç adam şimdi? Kendisi yüzünden Aliyi terkettiğimi filan mı düşünmüştü acaba? Nereden çıkmıştı ki bu saçmasapan konuşma zaten? Oysa zaman geçirmek için daha iyi planlarım vardı benim. (iç ses: Boynunun sağ tarafındaki ben büyümüş mü, bana mı öyle geliyor?)

L: Ben 2. ayımızın sonunda sıkılmaya başladım.- kırılma noktası Bunu belli etmem ve onun farketmesi de 1 ayımızı aldı galiba. 4. ayımızın 6. gününde de tamamen bitti.

           Susuyor . Ben konuşuyorum bu sefer: “Açık açık sorsana neyi bilmek istediğini?”

Bi süre daha devam ediyor sessizliği – sonra konuşuyor:

A: Ali’nin yeni sevgilisi benim kızkardeşim oluyor da. Bi bilene danışayım dedim.

Rahatladım – en azından saçma eski sevgili muhabbeti yapmıyordu. Atılla ilgili büyük bir hayal kırıklığı olurdu bu. Ama yüzümde bir kırgınlık veya Ali’yi unutamama ibaresi görmeyi aradığına yemin edebilirim. Öylece bakıyordu. Oysa zerre umrumda değil!

 “Eminim iyi anlaşacaklardır, merak etme intikam planı falan yapacak cins değildir Ali” diyerek gözkırpıyorum,  sıkıldığımı NET olarak belirtmek için elindeki şarabı alıp sehpaya koyuyorum. Ve susmasını sağlıyorum.

Mod: http://vimeo.com/12428605

         http://fizy.com/#s/1h1ocg